Tytuł: Rozpacz Polki
Autor: Seweryn Goszczyński


Noc świat oddziała - gwiazdy nie świecą
Płynie wiatrami tuman wilgotny;
W polu, przy drodze tkwi krzyż samotny,
Pod krzyżem stoi młodzian z dziewicą.

Konik młodzieńca na bój poryża,
Serce młodzieńca na bój kołacze -
Łzami cichemi dziewczyna płacze,
Cichą boleścią żegna żołnierza.

I wsteczną drogą znikli oboje;
Tylko krzyż został sam i milczący,
Wznosząc, jak ojciec błogosławiący,
Ściągnięte ku nim ramiona swoje.


Noc się spuszczała, gwiazdy nie świecą,
Płynie wiatrami tuman wilgotny;
W polu, przy drodze tkwi krzyż samotny,
Pod krzyżem widać postać kobiecą.

Sparła na krzyżu strzaskane ciemię,
Białą sukienkę barwi krew skroni -
Wędrowcy chcieli przemówić do niej,
Postać pierzchnęła - poszła jak w ziemię.

Był to duch tylko - szata niebianek -
Ciała jej szukaj na bitwy polu,
Tak polce kończyć w serdecznym bolu,
Gdy za ojczyznę ginie kochanek.